
فهرست مطالب
کدام دانشگاه آزاد رشته بینایی سنجی دارد؟
به یک مقالهی دیگر با موضوع جذاب بینایی سنجی خوش آمدید!
با آخرین مقالهی بینایی سنجی در خدمت شما هستیم.
دیگر تمامی موارد را به شما گفتهایم و همین مورد را هم به شما جواب میدهیم و پروندهی این رشته را میبندیم.
بینایی سنجی و دانشگاه آزاد
ندارد!
خیلی راحت بگویم که ندارد، دنبالش نگردید.
در حال حاضر دانشگاه آزاد اسلامی رشته بینایی سنجی (اپتومتری) را ارائه نمیدهد و هیچ یک از واحدهای این دانشگاه در سال ۱۴۰۳ پذیرشی در این رشته نداشته اند.
بنابراین داوطلبانی که علاقهمند به تحصیل در رشته بینایی سنجی هستند باید از طریق کنکور سراسری گروه تجربی اقدام کنند و در دانشگاههای علوم پزشکی دولتی یا پردیسهای خودگردان پذیرفته شوند.
بینایی سنجی
رشتهی بیناییسنجی یا اپتومتری یکی از شاخههای علوم پزشکی است که به بررسی، ارزیابی و اصلاح اختلالات بینایی میپردازد. فردی که در این رشته تحصیل میکند، پس از فارغالتحصیلی به عنوان بیناییسنج (اپتومتریست) شناخته میشود و مسئولیت مراقبت اولیه از سلامت بینایی افراد را بر عهده دارد.
بیناییسنجها متخصصانی هستند که با استفاده از ابزارهای دقیق و آزمونهای کلینیکی، به بررسی وضعیت دید و عملکرد چشمها میپردازند. آنها عیوب انکساری مانند نزدیکبینی، دوربینی، آستیگماتیسم و پیرچشمی را تشخیص داده و با تجویز عینک یا لنزهای تماسی، این اختلالات را اصلاح میکنند.
این رشته تلفیقی از دانشهای زیستشناسی، فیزیک، آناتومی، نورشناسی و روانشناسی است و دانشجویان آن باید با ساختار و عملکرد چشم، ابزارهای اندازهگیری دید، بیماریهای چشم، و تعامل این مشکلات با دیگر سیستمهای بدن آشنایی کامل پیدا کنند.
برخلاف تصور رایج، بیناییسنجی تنها مربوط به تجویز عینک نیست؛ این رشته تمرکز بالایی بر پیشگیری از اختلالات بینایی و تشخیص زودهنگام بیماریهای چشمی دارد و در صورت لزوم بیمار را به متخصص چشمپزشکی ارجاع میدهد.
وظایف
بیناییسنجها (Optometrists) از جمله اعضای کلیدی تیم مراقبت از سلامت چشم هستند که وظایف گسترده و تخصصی در زمینه بررسی، اصلاح و پایش مشکلات بینایی بر عهده دارند. مهمترین وظایف آنها عبارتاند از:
۱. ارزیابی وضعیت بینایی
بیناییسنجها با انجام تستهای دقیق دید، میزان بینایی فرد را اندازهگیری کرده و اختلالاتی مانند نزدیکبینی، دوربینی، آستیگماتیسم و پیرچشمی را شناسایی میکنند.
۲. تجویز عینک و لنز تماسی
پس از تشخیص نوع عیب انکساری، بیناییسنج با در نظر گرفتن شرایط چشم، سبک زندگی و نیازهای بیمار، عینک مناسب یا لنز تماسی طبی تجویز میکند.
۳. بررسی عملکرد چشمها
این بررسی شامل ارزیابی حرکت چشمها، هماهنگی بین آنها، درک عمق و دید رنگی است. این موارد در کودکان و دانشآموزان اهمیت ویژهای دارد و میتواند بر یادگیری و تمرکز آنها تأثیر بگذارد.
۴. تشخیص اولیه بیماریهای چشمی
اگرچه تشخیص نهایی و درمان بسیاری از بیماریهای چشمی بر عهده چشمپزشکان است، اما بیناییسنجها میتوانند علائم اولیه مشکلاتی مانند آبمروارید، گلوکوم (آبسیاه)، دژنراسیون ماکولا و رتینوپاتی دیابتی را تشخیص داده و بیمار را به متخصص مربوطه ارجاع دهند.
۵. آموزش و مشاوره به بیماران
بیناییسنج وظیفه دارد تا اطلاعات کافی درباره نحوه استفاده صحیح از عینک، لنز، مراقبت از چشم و پیشگیری از خستگی چشم (مخصوصاً در دوران استفاده طولانی از وسایل دیجیتال) در اختیار بیماران قرار دهد.
۶. پیگیری و کنترل وضعیت بینایی
بسیاری از بیماران نیاز به پیگیری منظم و بهروزرسانی نسخهی عینک یا لنز خود دارند. بیناییسنجها با ویزیتهای دورهای وضعیت بینایی بیماران را تحت نظر میگیرند و در صورت نیاز نسخه جدید صادر میکنند.
مسیر تحصیلی
رشته بیناییسنجی یکی از رشتههای گروه علوم پزشکی است که داوطلبان تنها از طریق کنکور سراسری گروه تجربی میتوانند وارد آن شوند. مسیر تحصیلی این رشته از دوران پیشدانشگاهی تا پایان دانشگاه، مراحلی مشخص دارد که در ادامه به آنها پرداختهایم:
۱. ورود به دانشگاه
برای ورود به رشته بیناییسنجی، داوطلب باید در آزمون سراسری تجربی شرکت کند. رتبه لازم برای قبولی در این رشته نسبتاً بالا است، چرا که ظرفیت دانشگاههای ارائهدهنده محدود و تقاضا زیاد است. معمولاً داوطلبانی با رتبه زیر ۵۵۰۰ در منطقه ۲ و زیر ۳۵۰۰ در منطقه ۱ شانس قبولی دارند.
۲. دوره کارشناسی (لیسانس)
مدت زمان تحصیل در مقطع کارشناسی رشته بیناییسنجی ۴ سال است. این دوره شامل دروس نظری، عملی و کارآموزی در محیطهای کلینیکی میباشد. دانشجویان با ساختار چشم، فیزیولوژی، اپتیک، بیناییسنجی کودکان، لنزهای تماسی، تجویز عینک، و روشهای ارزیابی بینایی آشنا میشوند.
۳. کارآموزی و کارورزی
در طول تحصیل، دانشجویان در محیطهای واقعی مانند کلینیکها و درمانگاههای تخصصی زیر نظر استادان راهنما مشغول کارورزی میشوند تا مهارتهای عملی لازم را کسب کنند. این بخش از تحصیل اهمیت زیادی دارد، زیرا دانشجویان با چالشهای واقعی بیماران روبهرو میشوند.
۴. فرصت ادامه تحصیل
فارغالتحصیلان رشته بیناییسنجی میتوانند در مقاطع بالاتر مانند کارشناسیارشد (در رشتههایی مانند اپتومتری تخصصی، نوروساینس، بیناییسنجی کودکان و…) و همچنین دکتری تخصصی (Ph.D) ادامه تحصیل دهند. با این حال، ظرفیت دورههای بالاتر نیز محدود است و نیاز به سابقهی علمی خوب و شرکت در آزمونهای ورودی دارد.
۵. مجوز فعالیت
پس از فارغالتحصیلی، بیناییسنجها باید از وزارت بهداشت مجوز رسمی برای افتتاح مطب یا فعالیت در کلینیکها دریافت کنند.
شرایط پذیرش
رشتهی بیناییسنجی به دلیل ماهیت تخصصی، بازار کار مناسب و ظرفیت پایین پذیرش، یکی از رشتههای پرطرفدار در میان داوطلبان گروه علوم تجربی محسوب میشود. به همین دلیل، اطلاع از شرایط پذیرش و رتبههای مورد نیاز، نقش مهمی در برنامهریزی برای قبولی در این رشته دارد.
۱. شرکت در کنکور سراسری گروه تجربی
اولین و مهمترین شرط برای ورود به رشتهی بیناییسنجی، شرکت در آزمون سراسری (کنکور تجربی) است. هیچ روش پذیرش بدون آزمون یا بر اساس سوابق تحصیلی برای این رشته وجود ندارد.
۲. رتبه مورد نیاز در کنکور ۱۴۰۳
با توجه به ظرفیت محدود دانشگاهها و متقاضیان زیاد، رتبهی قبولی در رشته بیناییسنجی نسبتاً بالا است. بر اساس اطلاعات مربوط به کنکور ۱۴۰۲، رتبههای قبولی در مناطق مختلف به شکل زیر بودهاند:
منطقه ۱: رتبههای بین ۲۵۰۰ تا ۳۵۰۰
منطقه ۲: رتبههای بین ۴۵۰۰ تا ۵۵۰۰
منطقه ۳: رتبههای بین ۵۲۰۰ تا ۵۸۰۰
لازم به ذکر است که قبولی در دانشگاههای تهران (مثل شهید بهشتی و ایران) نیاز به رتبهای بهتر در بازهی پایینتر دارد.
۳. تأثیر معدل
معدل کتبی دیپلم و معدل سال دوازدهم در نتایج کنکور تأثیر مثبت دارد، و معمولاً بین ۳۰ تا ۴۰ درصد از نمره نهایی را تشکیل میدهد. داشتن معدل بالا میتواند به بهبود رتبه نهایی کمک کند، هرچند که نمره کنکور همچنان بیشترین وزن را دارد.
۴. جنسیت داوطلبان
رشتهی بیناییسنجی برای هر دو جنس زن و مرد پذیرش دارد و محدودیتی از این نظر وجود ندارد. با این حال، برخی دانشگاهها ممکن است در برخی سالها فقط برای یک جنسیت ظرفیت اعلام کنند، که معمولاً از طریق دفترچه راهنمای انتخاب رشته مشخص میشود.
۵. تأثیر سهمیهها
سهمیههای مناطق، ایثارگران، خانواده شهدا، رزمندگان، و سایر سهمیههای خاص میتواند بر رتبه قبولی تأثیر بگذارد. داوطلبانی که از این سهمیهها استفاده میکنند، شانس بیشتری برای قبولی با رتبههای بالاتر دارند.
۶. ظرفیت دانشگاهها
در سالهای اخیر، تنها ۴ دانشگاه دولتی رشته بیناییسنجی را ارائه دادهاند که مجموع ظرفیت پذیرش آنها کمتر از ۱۰۰ نفر در سال است. همین موضوع باعث رقابت شدید برای ورود به این رشته شده است.
آینده شغلی
رشته بیناییسنجی یکی از معدود رشتههای علوم پزشکی است که به دلیل نیاز مستمر جامعه به خدمات بینایی و افزایش مشکلات چشمی ناشی از سبک زندگی دیجیتالی، از آینده شغلی مطلوبی برخوردار است. فارغالتحصیلان این رشته میتوانند در حوزههای مختلفی فعالیت کنند که در ادامه به مهمترین آنها اشاره میکنیم:
۱. فعالیت در مطب شخصی
بیناییسنجها میتوانند پس از دریافت مجوز رسمی از وزارت بهداشت و گذراندن طرح نیروی انسانی، مطب شخصی خود را افتتاح کنند. این مسیر، بهویژه برای افراد با مهارتهای ارتباطی و مدیریتی، از درآمد و استقلال بالایی برخوردار است.
۲. همکاری با مراکز بیناییسنجی و عینکفروشیها
بسیاری از عینکفروشیها و مراکز اپتومتری به حضور یک بیناییسنج متخصص نیاز دارند. این همکاری میتواند بهصورت تماموقت یا پارهوقت باشد و فرصتی مناسب برای شروع کار بهشمار آید.
۳. فعالیت در کلینیکها و بیمارستانهای تخصصی
فارغالتحصیلان این رشته میتوانند در بخشهای چشمپزشکی بیمارستانها یا کلینیکهای تخصصی مشغول به کار شوند و با تیمهای درمانی دیگر در تشخیص و پایش بیماران همکاری کنند.
۴. تدریس و پژوهش
با ادامه تحصیل در مقاطع کارشناسیارشد و دکتری، زمینه برای تدریس در دانشگاهها و فعالیت در حوزههای پژوهشی فراهم میشود. این مسیر برای افرادی که به فضای آکادمیک علاقهمندند، مناسب است.
۵. طراحی و ساخت لنزها و تجهیزات بینایی
برخی بیناییسنجها وارد حوزههای فنیتر مانند طراحی لنزهای تماسی، بررسی تکنولوژیهای جدید بیناییسنجی، یا حتی تولید ابزارهای اصلاح بینایی میشوند. این شاخه بیشتر جنبه پژوهشی و صنعتی دارد.
۶. مشاوره در مدارس و مراکز بهداشتی
بیناییسنجها میتوانند در برنامههای غربالگری بینایی در مدارس، مراکز بهداشت و کمپینهای سلامت شرکت کنند. این فعالیتها هم به پیشگیری از مشکلات بینایی کمک میکند و هم اعتبار اجتماعی بالایی برای متخصص ایجاد میکند.
درآمد و بازار کار
درآمد بیناییسنجها به عوامل متعددی مانند شهر محل فعالیت، سابقهی کاری، میزان مهارت عملی، و محل اشتغال (مطب شخصی یا مرکز درمانی) بستگی دارد. بهطور کلی:
در شهرهای بزرگ، به دلیل مراجعهی بیشتر، درآمد بالاتر است اما رقابت نیز بیشتر است.
در شهرهای کوچک و مناطق محروم، فرصتهای شغلی کمتر است ولی امکان راهاندازی مطب با هزینهی کمتر وجود دارد.
افرادی که مهارتهای ارتباطی قوی، تبلیغات مناسب و تجربه دارند، میتوانند درآمد بسیار خوبی از این رشته کسب کنند.
اپتومتری در دنیا
رشته اپتومتری در بسیاری از کشورهای جهان یکی از تخصصهای رسمی در حوزه مراقبتهای اولیه چشمی محسوب میشود. با توجه به نقش کلیدی بیناییسنجها در پیشگیری از اختلالات بینایی و درمان غیرتهاجمی آنها، این تخصص در کشورهای توسعهیافته از جایگاه شغلی، اجتماعی و درآمدی بسیار خوبی برخوردار است.
وضعیت رشته در کشورهای مختلف
آمریکا و کانادا: اپتومتری در این کشورها یک رشته مستقل و معتبر است. اپتومتریستها میتوانند بیماران را معاینه کرده، لنز و عینک تجویز کنند و حتی برخی داروهای چشمی را تجویز نمایند. برای مهاجرت به این کشورها، معمولاً نیاز به معادلسازی مدرک و گذراندن دورههای تکمیلی و آزمونهای حرفهای (مثل NBEO در آمریکا) وجود دارد.
استرالیا و نیوزلند: این کشورها نیز اپتومتریستها را در دسته مشاغل مورد نیاز قرار دادهاند و امکان کار پس از معادلسازی و اخذ لایسنس وجود دارد. در استرالیا، اپتومتری در لیست مهاجرتی MLTSSL قرار دارد.
انگلستان: اپتومتری در بریتانیا نیز یکی از تخصصهای بهداشتی معتبر است. برای کار به عنوان Optometrist در انگلستان باید در شورای سلامت و درمان (GOC) ثبتنام کرده و معمولاً یک دوره کوتاه کارآموزی تکمیلی نیز بگذرانید.
آلمان، سوئد، نروژ و سایر کشورهای اروپایی: این کشورها به متخصصان علوم پزشکی نیاز دارند، ولی معمولاً نیاز به یادگیری زبان رسمی کشور و گذراندن دورههای معادلسازی دارند. اپتومتری در این کشورها معمولاً به عنوان بخشی از خدمات بینایی در سیستم سلامت طبقهبندی میشود.
شرایط مهاجرت برای فارغالتحصیلان ایرانی
برای مهاجرت به عنوان اپتومتریست، اغلب کشورها نیازمند این موارد هستند:
1. مدرک کارشناسی یا کارشناسیارشد اپتومتری از دانشگاه معتبر
2. سطح زبان بالا (بسته به کشور، مثلاً آیلتس ۷ به بالا برای کانادا یا استرالیا)
3. معادلسازی مدرک و قبولی در آزمونهای تخصصی کشور مقصد
4. برنامهریزی برای دورههای تکمیلی یا کارآموزی در آن کشور
5. در برخی کشورها، نیاز به سابقه کار یا معرفینامه حرفهای از کلینیکها یا اساتید دانشگاه
مهاجرت از طریق تحصیل
بسیاری از دانشجویان برای مهاجرت، ابتدا در یکی از کشورهای مقصد در مقطع کارشناسیارشد یا دکتری اپتومتری یا رشتههای مرتبط (مانند علوم بینایی، سلامت بینایی، نوروساینس) ادامه تحصیل میدهند و از این مسیر وارد بازار کار میشوند. این روش برای متقاضیان جوان، کمهزینهتر و سریعتر از مسیر کاری است.
چالشهای دانشجویان
رشتهی بیناییسنجی برخلاف تصور برخی افراد، فقط شامل “تجویز عینک” نیست، بلکه مجموعهای از دانشهای تخصصی و مهارتهای عملی رو در خودش جا داده. دانشجویان این رشته در طول تحصیل با چالشهای متعددی روبهرو میشن که هم ذهنی و هم جسمی هستن. در ادامه، به مهمترین اونها اشاره میکنیم:
۱. دروس تخصصی و سنگین
یکی از چالشهای اصلی دانشجویان، مواجهه با دروس تخصصی مثل:
فیزیولوژی چشم
اپتیک هندسی و فیزیکی
آناتومی چشم
بیناییسنجی بالینی
این دروس نیاز به دقت، تمرکز بالا و گاهی حفظیات زیاد دارن. مخصوصاً درسهایی مثل اپتیک که جنبهی ریاضی و فیزیکی دارن، برای دانشجویانی که پایهی قوی ندارن، سختتر میشن.
۲. مهارتهای عملی
بیناییسنجی یه رشتهی کاملاً مهارتمحور محسوب میشه. صرفاً بلد بودن مطالب تئوری کافی نیست. دانشجو باید:
طرز استفاده از ابزارهایی مثل فوروپتر، رتینوسکوپ، لنزومتر و… رو یاد بگیره.
بتونه آزمونهای مختلف بینایی رو روی بیمار انجام بده.
توانایی برخورد مناسب و دقیق با افراد در سنین مختلف (کودک، سالمند، افراد دارای معلولیت) رو داشته باشه.
یاد گرفتن این مهارتها نیاز به تمرین زیاد و تحمل فشار روانی داره، چون گاهی دانشجو باید در حضور استاد یا بیمار واقعی کار عملی انجام بده.
۳. فشار روانی در دوره کارآموزی
کارآموزیهای بیمارستانی یا کلینیکی گاهی استرسزاست، مخصوصاً وقتی دانشجو باید در کنار استاد، به بیمار واقعی خدمات ارائه بده. اشتباه در تشخیص، تجویز نادرست، یا عدم تسلط کافی ممکنه باعث ترس و اضطراب در دانشجویان بشه.
۴. کمبود تجهیزات در برخی دانشگاهها
در بعضی دانشگاهها، مخصوصاً شهرستانها، امکانات عملی یا ابزارهای آموزشی بهروز نیست. همین موضوع باعث میشه دانشجو فرصت کافی برای تمرین با دستگاههای واقعی نداشته باشه و تجربهی کمتری نسبت به دانشجویان دانشگاههای بزرگتر کسب کنه.
۵. تطبیق با محیط پزشکی
اگرچه بیناییسنجها پزشک نیستند، اما در محیط درمانی کار میکنن. به همین دلیل، باید اطلاعاتی از سایر بیماریهای سیستمیک (مثل دیابت، فشار خون، و…) داشته باشن. این تطبیق با دنیای پزشکی گاهی برای برخی دانشجویان دشواره.
مزایا و معایب
رشته بیناییسنجی به دلیل ارتباط مستقیم با سلامت عمومی جامعه، جزو رشتههای پزشکی با چشمانداز شغلی خوب است. اما مثل هر رشته دیگری، مزایا و معایب خاص خود را دارد که دانستن آنها برای داوطلبان میتواند بسیار مفید باشد.
مزایا
1. درآمد مناسب و بازار کار رو به رشد یکی از بزرگترین مزایای رشته بیناییسنجی، درآمد نسبتا خوب و تقاضای بالا در بازار کار است. با توجه به افزایش مشکلات چشمی ناشی از استفاده زیاد از وسایل دیجیتال، این رشته به عنوان یک نیاز ضروری در جوامع مدرن شناخته میشود. فارغالتحصیلان این رشته میتوانند در کلینیکها، بیمارستانها و مطبهای خصوصی مشغول به کار شوند.
2. استقلال شغلی بیناییسنجها میتوانند مطب شخصی خود را دایر کنند و به طور مستقل مشغول به کار شوند. این استقلال باعث میشود که این شغل از نظر بسیاری از افراد، جذابیت ویژهای داشته باشد.
3. مهم و تأثیرگذار بودن در سلامت جامعه رشته بیناییسنجی بهطور مستقیم با بهبود کیفیت زندگی افراد در ارتباط است. کسانی که دچار مشکلات بینایی هستند، با استفاده از خدمات بیناییسنجها، میتوانند بهبود قابل توجهی در کیفیت دید خود تجربه کنند. این امر احساس رضایت و تأثیرگذاری اجتماعی را برای فارغالتحصیلان به ارمغان میآورد.
4. تنوع شغلی بیناییسنجها میتوانند در زمینههای مختلفی از جمله تجویز عینک، لنزهای تماسی، غربالگری چشمی در مدارس، تحقیق در زمینه سلامت بینایی و حتی تدریس در دانشگاهها فعالیت کنند. این تنوع شغلی به آنها فرصت انتخاب مسیر شغلی مناسب با علایق شخصیشان را میدهد.
5. فرصتهای ادامه تحصیل دانشجویان بیناییسنجی میتوانند در مقاطع بالاتر (کارشناسیارشد و دکتری) در زمینههای تخصصیتر این رشته ادامه تحصیل دهند. این ادامه تحصیل میتواند به گسترش حوزه فعالیت و درآمد کمک کند.
معایب
1. رقابت بالا برای پذیرش ظرفیت پذیرش در رشته بیناییسنجی در بسیاری از دانشگاهها محدود است و رقابت در کنکور برای پذیرش در این رشته نسبتاً بالا است. داوطلبان باید تلاش زیادی برای قبولی در کنکور سراسری گروه تجربی و بهویژه در رشتههای پزشکی و پیراپزشکی داشته باشند.
2. نیاز به یادگیری مداوم به دلیل پیشرفت سریع تکنولوژیهای بینایی و ابزارهای جدید، بیناییسنجها باید بهطور مداوم دانش و مهارتهای خود را بهروز کنند. این امر ممکن است برخی از افراد را که علاقهای به یادگیری دائمی ندارند، از ورود به این حرفه منصرف کند.
3. استرس در کارهای بالینی همانطور که گفته شد، بخش بزرگی از کار بیناییسنجها، شامل آزمایش و تشخیص مشکلات بینایی در بیماران است. این ممکن است بهویژه در شروع کار، استرسزا باشد. اشتباه در تشخیص یا تجویز نادرست میتواند عواقب ناخوشایندی داشته باشد.
4. محدودیت در برخی مناطق در برخی از مناطق دورافتاده یا کمتر توسعهیافته، ممکن است امکانات یا نیاز به خدمات بیناییسنجی به اندازهی کافی نباشد. در این صورت، بیناییسنجها ممکن است مجبور شوند در مناطق محروم فعالیت کنند یا در محیطهایی با امکانات محدود کار کنند.
5. پرداخت هزینههای اضافی برای تجهیزات برای شروع یک مطب خصوصی یا کار در محیطهای خاص، ممکن است نیاز به خرید تجهیزات گرانقیمت و تخصصی داشته باشید که این هزینهها میتواند بار مالی زیادی به همراه داشته باشد.
تجربه
بیایید در این قسمت شما را اپتومتریست کنیم تا ببینید چه زندگی کاری خواهید داشت.
تصور کنید که یک روز کاری معمولی یک بیناییسنج در مطب شخصی خود یا در یک کلینیک چشمپزشکی شروع میشود. این روز میتواند پر از چالشها، لحظات رضایتبخش و همچنین گاهی فشارهای کاری باشد. در اینجا به یک نمونه از روز کاری یک بیناییسنج میپردازیم:
ساعت ۸:۰۰ صبح – شروع روز کاری
مطب یا کلینیک بیناییسنجی باز میشود. اولین وظیفه، آمادهسازی فضای کار است؛ چک کردن تجهیزات، آمادهسازی دستگاهها و تستهای بینایی، و برقراری ارتباط با تیم کاری. بیناییسنجها معمولاً از اولین ساعات روز باید آماده پذیرش بیماران باشند.
ساعت ۸:۳۰ صبح – پذیرش اولین بیمار
اولین بیمار وارد میشود. معمولاً بیماران جدید، مخصوصاً کودکها یا سالمندان، برای اولین بار به بیناییسنج مراجعه میکنند. در این مرحله، بیناییسنج باید ابتدا اطلاعات بیمار را جمعآوری کند و سوابق پزشکی او را بررسی کند. این اطلاعات به تشخیص دقیقتر مشکلات بینایی کمک خواهد کرد.
ساعت ۹:۰۰ صبح – انجام تستهای بینایی
پس از ثبت اطلاعات اولیه، نوبت به انجام آزمایشهای مختلف بینایی میرسد. این تستها ممکن است شامل:
آزمون بینایی دور
آزمون بینایی نزدیک
آزمون تطابق چشم
آزمون میدان دید
بررسی فشار چشم (آزمایش گلوکوم)
این مراحل به دقت و توجه خاصی نیاز دارد، چون تشخیص درست میتواند به جلوگیری از مشکلات جدی چشمی کمک کند.
ساعت ۱۰:۳۰ صبح – تجویز عینک یا لنزهای تماسی
پس از انجام آزمایشها و تجزیه و تحلیل نتایج، در صورتی که مشکل بینایی شناسایی شود، بیناییسنج عینک یا لنز تماسی مناسب را تجویز میکند. در این مرحله، مهمترین مسئولیت، توضیح دادن به بیمار در مورد نوع مشکلات بینایی و بهترین گزینه برای درمان است.
ساعت ۱۲:۰۰ ظهر – مشاوره برای درمانهای دیگر
در صورتی که بیمار نیاز به درمانهای دیگر مانند جراحی لیزر چشم یا مراقبتهای ویژه داشته باشد، بیناییسنج ممکن است بیمار را به چشمپزشک ارجاع دهد. این قسمت از روز میتواند شامل مشاوره درباره بیماریهای چشمی شایع مانند آب مروارید، گلوکوم یا نزدیکبینی باشد.
ساعت ۱:۰۰ بعد از ظهر – استراحت و میانوعده
بعد از چند ساعت کار مداوم، نوبت به استراحت و صرف ناهار میرسد. این زمان برای بازیابی انرژی و آمادهسازی برای پذیرش بیماران جدید بسیار ضروری است.
ساعت ۲:۰۰ بعد از ظهر – مراجعه مجدد بیماران
در این زمان، بیماران مجدداً برای بررسیهای پیگیری یا تجویز جدید مراجعه میکنند. برخی از آنها ممکن است سوالاتی داشته باشند یا نیاز به تنظیمات جدید برای عینکها یا لنزها داشته باشند.
ساعت ۴:۰۰ بعد از ظهر – برگزاری برنامه غربالگری
در صورتی که بیناییسنج در یک کلینیک یا بیمارستان کار میکند، ممکن است روزهای خاصی از هفته به برنامههای غربالگری در مدارس یا مراکز بهداشتی اختصاص یابد. این برنامهها شامل بررسی وضعیت بینایی کودکان یا سالمندان است که معمولاً در محیطهای غیرکلینیکی انجام میشود.
ساعت ۶:۰۰ عصر – پایان روز کاری
در پایان روز کاری، بیناییسنج معمولاً گزارشهای روزانه خود را آماده میکند و در صورت نیاز، سوابق بیماران را بهروز میکند. این زمان همچنین فرصت خوبی برای ارزیابی عملکرد و بهبود روشهای تشخیصی است.
سخن آخر
انشالله که اپتومتریست شوید و دست ما عینکیها را هم بگیرید.
سوالات متداول
بله، فارغالتحصیلان رشته بیناییسنجی میتوانند مطب خصوصی خود را دایر کنند.
بله، رشته بیناییسنجی در کشورهای زیادی مانند آمریکا، کانادا، استرالیا و انگلستان به عنوان یک شغل با تقاضای بالا شناخته میشود.
بله، برای موفقیت در رشته بیناییسنجی، علاوه بر دانش تئوری، نیاز به مهارتهای عملی قوی و توانایی کار با تجهیزات پزشکی خاص دارید.